De geboorte van Annelie
Hier mijn verhaaltje: zondagnacht kreeg ik felle krampen in mijn buik. Ik dacht eerder dat het mijn darmen waren. Naderhand had ik kunnen weten dat dat niet het geval was want ik moest de ganse nacht op de bal ze wegblazen. Het kwam ook onregelmatig. Dan om de 15 min. Dan weer 7 min. ... maandag vanaf de middag kwamen ze al om de 7 min. maar het was met de ademhalingstechnieken die ik bij jou leerde nog heel goed te doen. Ik dacht : als het dit maar is dan gaan we dat hier eens efkes doen😄 Helaas bleef het daar niet bij. Wanneer de avond viel kwamen ze om de 5 min. en werd alles veel intenser. We gingen ons nog even douchen en jawel ik had nog moed om te commanderen wat Erwin allemaal in de auto moest leggen😄 rond 10 uur 's avonds kwamen we aan in het ziekenhuis. Maar oh wat was het pijnlijk om die weeën op te vangen in de auto. Ik heb nog nooit een rotonde zo vervloekt als die avond !
De vroedvrouw zei me dat ik een kleine cm opening had. We mochten terug naar huis en moesten maar terugkomen "als het niet meer uit te houden was". De ganse nacht hing ik thuis op de bal mijn ademhalingstechnieken toe te passen. Ik sloeg soms een beetje in paniek want ik had op dat moment om de 3 minuten een wee en ik vroeg me af hoe lang dit nog zou duren. Om half 4 kwamen ze om de 2 minuten en vertrokken we weer naar het ziekenhuis langs die verdomde rotondes. Ik had toen "een goede cm opening".
Je kan je inbeelden dat de moed me even in de schoenen zonk. Beter gezegd in mijn wollen sokken want dat was nog een gouden tip van jou. We kregen al een kamer op de kraamafdeling en de vroedvrouw zei dat ik even moest proberen rusten. Rusten met weeën elke 2 min. 🙈 alsof dat nog ging lukken. Om half 8 kwamen ze me halen om me in de verloskamer opnieuw te checken. Ik had toen elke minuut een wee. Een dikke 2 cm had ik toen verdorie! Ik wist niet hoe lang dit nog zou duren en kon dit geen uren meer volhouden. Voor mij was een epidurale toen echt de uitvinding van de eeuw, halleluja ik kon opnieuw de wereld aan. Ik dacht een paar uurtjes te gaan slapen.
Er was ondanks de epidurale veel druk onderaan en ik vroeg de stagiaire om nog eens te voelen. Ze keek een beetje vreemd op en zei niets. De vroedvrouw voelde nog eens opnieuw zelf en opeens was ik van die 2,5 cm naar volledige ontsluiting gegaan. Het was tijd om te persen. Ik sloeg in paniek want had me daar de eerste 8 uur niet aan verwacht. Persen? Ik kan dat niet persen? Ik ga nu niet persen ? Ik ben daar niet op voorbereid! Totale paniek brak me uit.
Maar gelukkig was Erwin er die me vertelde dat we bij Annelies de perstechniek hadden geleerd. (Kin op de borst, ogen open, K in de keel, en gezicht ontspannen). Daar gingen we dan. De gynaecoloog stond er lachend naar te kijken want op nog geen half uurtje en volgens haar een fantastische perstechniek was ons meisje Annelie er.
Annelies, ik ben je zo dankbaar voor alles want zonder jouw technieken en weetjes ben ik er zeker van dat ik overheerst zou geweest zijn van totale paniek. Dus bij deze een dikke dankjewel!
Aan alle andere mama's heel veel groetjes en veel succes gewenst met de bevalling!
De vroedvrouw zei me dat ik een kleine cm opening had. We mochten terug naar huis en moesten maar terugkomen "als het niet meer uit te houden was". De ganse nacht hing ik thuis op de bal mijn ademhalingstechnieken toe te passen. Ik sloeg soms een beetje in paniek want ik had op dat moment om de 3 minuten een wee en ik vroeg me af hoe lang dit nog zou duren. Om half 4 kwamen ze om de 2 minuten en vertrokken we weer naar het ziekenhuis langs die verdomde rotondes. Ik had toen "een goede cm opening".
Je kan je inbeelden dat de moed me even in de schoenen zonk. Beter gezegd in mijn wollen sokken want dat was nog een gouden tip van jou. We kregen al een kamer op de kraamafdeling en de vroedvrouw zei dat ik even moest proberen rusten. Rusten met weeën elke 2 min. 🙈 alsof dat nog ging lukken. Om half 8 kwamen ze me halen om me in de verloskamer opnieuw te checken. Ik had toen elke minuut een wee. Een dikke 2 cm had ik toen verdorie! Ik wist niet hoe lang dit nog zou duren en kon dit geen uren meer volhouden. Voor mij was een epidurale toen echt de uitvinding van de eeuw, halleluja ik kon opnieuw de wereld aan. Ik dacht een paar uurtjes te gaan slapen.
Er was ondanks de epidurale veel druk onderaan en ik vroeg de stagiaire om nog eens te voelen. Ze keek een beetje vreemd op en zei niets. De vroedvrouw voelde nog eens opnieuw zelf en opeens was ik van die 2,5 cm naar volledige ontsluiting gegaan. Het was tijd om te persen. Ik sloeg in paniek want had me daar de eerste 8 uur niet aan verwacht. Persen? Ik kan dat niet persen? Ik ga nu niet persen ? Ik ben daar niet op voorbereid! Totale paniek brak me uit.
Maar gelukkig was Erwin er die me vertelde dat we bij Annelies de perstechniek hadden geleerd. (Kin op de borst, ogen open, K in de keel, en gezicht ontspannen). Daar gingen we dan. De gynaecoloog stond er lachend naar te kijken want op nog geen half uurtje en volgens haar een fantastische perstechniek was ons meisje Annelie er.
Annelies, ik ben je zo dankbaar voor alles want zonder jouw technieken en weetjes ben ik er zeker van dat ik overheerst zou geweest zijn van totale paniek. Dus bij deze een dikke dankjewel!
Aan alle andere mama's heel veel groetjes en veel succes gewenst met de bevalling!